Babasını küçük yaşta kaybetmiş biri olarak zor bir çocukluk dönemi geçirdim. Beş kişilik odada bir dikiş makinasının üzerinde mum ışığıyla ders çalışarak kazanmıştım sevdiğim bu mesleği. Söylediklerim de zerre kadar abartı yok eksik bile aktarıyorum çocukluğumdan kalan anıları. Güney Eğitim Vakfı’yla tanışmam bu dönemde oldu. Aldığım burslar ve ailemin manevi desteği hayatımda çok yönlü şeyleri değiştirdi. Bazen küçük dokunuşlar insanların hayatında anlamlı sonsuz bir mutluluğa dönüşebiliyor. O yüzden bunu burada birkaç cümleyle anlatmam mümkün değil.